Dag 1 in Westouter:
Toch wat meer papa’s en mama’s in de Ravelijnse wandelgangen vanmorgen: bezorge last-minute-raadgevingen aan de begeleiders en een heel dikke afscheidsknuffel voor hun kampganger.
Toch wat meer papa’s en mama’s in de Ravelijnse wandelgangen vanmorgen: bezorge last-minute-raadgevingen aan de begeleiders en een heel dikke afscheidsknuffel voor hun kampganger.
Na de bel stond de thuisblijvende helft van Ravelijn ons zéér ontroerd uit te zwaaien aan alle witte zakdoeken te zien: die van meester André droop van de krokodillentranen…
We klommen in de dubbeldekker en vertrokken enthousiast. In Westouter-dorp stonden onze huisridders en prinsessen mét schild en zwaard en vriend. De plaatselijke bevolking keek gratis mee.
De eetzaal lag Kemmelbergvol valiezen, we grepen de onze bij de oren en sleepten ze de (wentel)trap op, af en toe serieus door een begeleid(st)er geholpen want de mama’s hadden hun inpakwerk érg grondig gedaan, aan het gewicht te voelen.
Een bed opmaken is thuis al moeilijk maar een stapelbed is om stapel van te worden. We wurmden hoeslakens rond matrassen, duwden koppige kussens in slopen, wrongen slaapzakken uit krappe hoezen, zochten pyjama’s, knuffelbeesten en pantoffels en toen zag onze slaapstee er al héél wat persoonlijker uit.
De voorwacht had op het binnenplein een go-car, reuzenbuizen, een groot 4 op een rij-spel, een doos stripverhalen, voetballen, ridderhelmen en bellenblazers voorzien dus we konden gevarieerd sight-seeen. Ridder Koenraad en zijn lieftallige kasteelvrouwe dansten nog eens onze kampdans, door de voltallige groep gewillig gevolgd. En toen begon het uit de kasteelkeuken héérlijk te ruiken mmmmm: tomatensoep, goudgele kip en dito frietjes door een heerlijk meester Guido sausje overgoten.
Het koningspaar deed zijn plechtige intrede mét hofdames en de ridder deed van de zenuwen nog stunteliger dan anders. De koning en koningin hadden dus geen vertrouwen in zijn betoog dat hij een dubeldek-koets vol waardevolle helpers had gevonden in Ravelijn. We moesten dus opnieuw bewijzen dat we over ridderlijke talenten beschikken. Dat deden we aan de hand van sportieve proeven waarna we een T-shirt en een stuk watermeloen verdienden. Een hedendaagse fotograaf kwam langs en nadien moesten we ons groeps-functioneren bewijzen… We werden dus op creativiteit, snelheid, concentratie, nauwkeurigheid, kracht én beschermingsdrang getest. Ieder supporterde voor zijn eigen kleur en af en toe moest een haantje-de-voorste wat ingetoomd worden als hij en passant een ‘vijandelijke’ ridder passeerde.
We werden door het koningspaar zelf mét een zwaard tot ridder “geslagen” en na nog een tijdje cocoonen op het kasteelplein mochten we genieten van een avondmaal van meloen, brood en (h)eerlijke ham. De afwas was nu “per kleur” én verplicht. ’t Was mooi om te zien dat sommigen zich meteen in het zeepsop stortten en anderen toch met zachte aandrang ter arbeid mosten worden geroepen.
Onze eerste avond eindigde bont: 2 opstandige pubers en een radeloze moeder… u kent het misschien wel… We hadden eigenlijk wat met de moeder te doen en klusten dus vrijwillig bij: was ophangen, leerkrachten omver gooien, alcoholvrij sneldrinken, kapper spelen, torens bouwen en ballonnen pletten. Hier en daar zat er al eentje héél diep te geeuwen en we werden dus zachtjes slaapkamerrichting gemanoeuvreerd. Wel nog tanden poetsen uiteraard…we nemen niet alle middeleeuwse gebruiken over. De weg naar de toiletten getoond, de lichtschakelaar aangewezen, een nachtzoen of knuffel terwijl de zon aan een wolkenloze hemel verdween.
De eerste nacht valt…. Tot morgen…
Dag 2 -> Dagtochten:
De sneukelaars klinkt eigenlijk ook wat verkeerd want ’t ging wel degelijk om een alternatieve smultocht: véél groenten, fruit, versgeperst sap en wraps boordevol gezondigheid. Bovendien stapten we van kookplaats naar kookplaats en sleurden we alle ingrediënten zelf mee wat in het begin toch voor serieus wat overgewicht zorgde. Ook hier onderscheidden zich de sociaalsten van de plantrekkers maar de juffen lieten zich niet in de luren leggen en verdeelden gewicht en volume zo eerlijk mogelijk. We liepen ook even “over de schreve” over wel zéér overwoekerde paadjes: we weten nu weer veel beter wat netels en distels en bramen zijn..
En na langer tafelen lijkt bedtijd plots vroeger maar dat is maar perceptie: sommigen sliepen al bijna voor ze in hun slaapzak lagen… slaapwel!
Dag 3 -> Tovenaar Malodeur:
De tovenaar verscheen weer in vol ornaat en daagde ons uit om naast het ridder- ook het tovenaarsdiploma te proberen, dus wij alweer het domein rond om op vleermuizen te schieten, toverdrank te roeren én te vervoeren, toverbollen uit modder te vissen en een gevaarlijk parcours in een spookbos af te leggen. Zo rond 4 uur hadden we ons diploma verdiend en bood de tovenaar ons een vast contract aan. Maar voor “onbepaalde tijd” in Westouter blijven lijkt ons toch wat lang, we willen morgen graag naar huis, dus moesten we de mens ontgoochelen. Meester Guido deelde appelsienenpartjes uit en wij mochten uit een reuzenaanbod vrijetijdsartikelen en –activiteiten kiezen. We zagen dat turnmeesters kunnen voetballen maar ook haar vlechten of zeepbellen blazen…
Dag 2 -> Dagtochten:
Voor sommigen héél vroeg morgen, anderen moesten bijna uit hun bed “gedaverd” worden. Wassen gebeurde aan een hele lange lavabo en tanden spoelen lukte zelfs zonder beker, de Middeleeuwen waren van nogal wat comfort verstoken… De allervroegste binnenpleinwachten genoten van intensief vogelgefluit en ezelsgebalk maar om halfacht begonnen tuinmannen hagen te scheren en ’t was gedaan met de Heuvelland-stilte… ze waren met zijn drieën. Ontbijten samen is echt socialer dan thuis want de boter, de choco, de confituur en de melk moesten toch met zijn achten gedeeld worden.
Onze tweede dag was niet T-shirtkleur gebonden. We hadden zelf mogen kiezen, weliswaar wat bijgestuurd door onze turnmeesters die ons fysiek en psychisch redelijk goed doorhadden. 4 groepen waren er: de stoere en de speelse stappers, de sneukelaars en de genieters. Dik belegd met zonnecrème en voorzien van noodvoorraad vertrokken de stappers het vroegst want hen wachtte het zwaarste programma.
Als meester Bernard het organiseert dan wéét je dat het aan de kuiten zal plakken ook al zijn de zijne pas gepensioneerd. ’t Was dus niet alleen 22 km stappen in de junihitte, er vielen onderweg ook allerlei proeven te doen want meester Bernard had die hele tour al met de fiets voorbereid, waarschijnlijk rond te vijven vanmorgen… Er waren stukken bos afgespannen, nep-bommen in Boeschepe (FR) geplaatst, foto’s genomen en geplastificeerd, een schatkist zilverpenningen geleend (?) en middeleeuwse voorwerpen verstopt. ’t Was een ruige maar leerrijke tocht, Wouter moest hem zelfs met een zelfgevonden wandelstok uitstappen wegens lichte verzwikking en we leerden ook dat Westhoekers inderdaad hoekig kunnen zijn: een jagerachtig type loste zelfs 2 echte geweerschoten (in de lucht) om ons van zijn terrein te verjagen.
Als meester Bernard het organiseert dan wéét je dat het aan de kuiten zal plakken ook al zijn de zijne pas gepensioneerd. ’t Was dus niet alleen 22 km stappen in de junihitte, er vielen onderweg ook allerlei proeven te doen want meester Bernard had die hele tour al met de fiets voorbereid, waarschijnlijk rond te vijven vanmorgen… Er waren stukken bos afgespannen, nep-bommen in Boeschepe (FR) geplaatst, foto’s genomen en geplastificeerd, een schatkist zilverpenningen geleend (?) en middeleeuwse voorwerpen verstopt. ’t Was een ruige maar leerrijke tocht, Wouter moest hem zelfs met een zelfgevonden wandelstok uitstappen wegens lichte verzwikking en we leerden ook dat Westhoekers inderdaad hoekig kunnen zijn: een jagerachtig type loste zelfs 2 echte geweerschoten (in de lucht) om ons van zijn terrein te verjagen.
De “speelse” stappers hadden het veel zwaarder dan hun titel laat vermoeden: ’t was veel meer stappen dan spelen: 15 km hittegolf aub! Mét de Kemmelberg en twee keer de Rodeberg op ’t parcours. Meester Dieter heeft er dus enkele met de bezemwagen moeten redden, zelfs een “cornetje” op de bergen kreeg hen niet meer op de been.. De overlevenden rolden zowat het kasteelplein op en de douches in.
De sneukelaars klinkt eigenlijk ook wat verkeerd want ’t ging wel degelijk om een alternatieve smultocht: véél groenten, fruit, versgeperst sap en wraps boordevol gezondigheid. Bovendien stapten we van kookplaats naar kookplaats en sleurden we alle ingrediënten zelf mee wat in het begin toch voor serieus wat overgewicht zorgde. Ook hier onderscheidden zich de sociaalsten van de plantrekkers maar de juffen lieten zich niet in de luren leggen en verdeelden gewicht en volume zo eerlijk mogelijk. We liepen ook even “over de schreve” over wel zéér overwoekerde paadjes: we weten nu weer veel beter wat netels en distels en bramen zijn..
De genieters moesten niet ver stappen: ook in Westouter zijn er (bel)bussen ook al is de dienstregeling onleesbaar bemost. Zij busten naar Dranouter voor een volksspel-namiddag met scorekaart én tractaat in de Klakije. Daar missen ze echt wel een handige Harry want er waren spelen en picknicktafels die écht uit de Middeleeuwen dateerden. Noch wij, noch de begeleidsters zijn evenwel chagrijnig van aard dus we volksspeelden enthousiast en zelfs competitief met wat wel werkte…
De 4 groepen werden ahw weer één aan de gulle BBQ van meester Guido waarbij zelfs de kieskeurigste eters hun grenzen verlegden want ook de heerlijke zalm verdween vlotjes of lag dat aan het fijne sausje? Worst en ribbetjes waren meer bekend in onze voedseldriehoek en er waren héél wat soorten groenten, zélfs keuze tussen aardappeltjes en rijst… Dankjewel meester Guido, juf Lieselot, juf Sabine en meester Dylan! 
En na langer tafelen lijkt bedtijd plots vroeger maar dat is maar perceptie: sommigen sliepen al bijna voor ze in hun slaapzak lagen… slaapwel!
Dag 3 -> Tovenaar Malodeur:
De tweede nacht verliep rustiger…. Moeheid of nog wat intensere controle in de slaapgangen?? De auditiefste laatslapers hoorden toch leerkrachten op kousenvoetjes rondsluipen. Meester Guido’s keukenteam moet nog vroeger zijn opgestaan want na ons kattenwasje (gisteren gedoucht) was ’t beneden ONTBIJTBUFFET: lange tafels vol corn-flakes, platte kaas, fruitsap, verse fruitsalade, hesp, kaas, salami en daarna de afdeling zoetigheid, mandenvol knapperige broodjes en ter plekke bereid spek-met-ei. We konden het gewoon niet in één keer ter plaatse krijgen. Justine kreeg een uitgebreid verjaardagsconcert een meester Niels en meester Walter een warm welkomstapplaus.
Nadien: het STANKSPEL want ’t is historisch bewezen dat de middeleeuwers het noch met lichaams- noch met straathygiëne nauw namen. Achter ’t hoekje stond een paniekerige en verdrietige tovenaar met een knoestige toverstok stinkende toverdrank te brouwen. Er draaide een zéér onverzorgde trol rond de stinkbrij. De tovenaar wilde eigenlijk al jàren een welriekende toverdrank voor de koningin brouwen maar dat lukte maar niet. U voelt het al komen: wéér werd onze hulp gevraagd om de juiste ingrediënten te vinden. Daarvoor proefden we in de kasteelkeuken, bereden hellingen op een stalen ros, maakten kroonjuwelen, speelden kasteelbutler en vogelpikten harnassen. Daar verdienden we telkens puzzelstukken mee, die dan weer een plattegrond vormden die dan weer uitlegde wààr we een ingrediënt konden vinden… kortom: als je ’t moet uitleggen klinkt het veel ingewikkelder dan als ’t speelt. De tovenaar brouwde zijn nieuwe drank en vooral de trol was zéér tevreden met het resultaat: hij veranderde in een wonderschone prins. “Eindelijk succes bij de meisjes” zag je hem denken.
We waren wat door de middag gevallen maar gelukkig hebben we soepele koks, ze hadden hun courgette- en paprikasoep in kokosnoten warm gehouden. De tongrolletjes zorgden bij enkelen voor een sceptische blik maar bleken toch heerlijk bij de puree en preisaus te passen. Meester Dieter sprak daarna het magische woord “platte rust” uit, een ware kampuitvinding. ’t Was vrijwillig maar echt: sommigen hadden er nood aan.
De meisjes begonnen stilletjes over hun avondkledij te dromen: het binnenplein vulde zich geleidelijk met fraai uitgedoste jonkvrouwen en dito ridders: prachtig. En zo fijn dat Charlotte er weer was, stralend als haar bloemenketting! Alvorens te fuiven, trokken we graag richting poortgebouw waar een gigantische paëllapan heerlijke braadgeuren verspreidde. Hamburgers zoals we ze kennen in de Mc Donald: mmmm. De afwassers werkten wat vlugger dan anders want meester Dieters disco lonkte. Hij kent ons én onze muziek als zijn broekzak, de dansvloer daverde en de ambiance verdampte tegen de ruiten. Ongelooflijk hoeveel pasjes, dansjes én tekst wij compleet van buiten kennnen. De meesters en juffen deden zéér actief mee, zo zagen we hen ook eens anders dan anders!
Maar ’t moest ook eens stoppen natuurlijk, onvermurwbaar kondigde DJ Dieter het voorlaatste en toen het allerlaatste nummer aan, dus moe maar voldaan (?) trokken we zo rond 9 naar boven en Charlotte, dankzij papa en mama naar huis. Bij de avondknuffels verwoordde er hier en daar toch eentje: “ en morgen naar huis…”
Maar ’t moest ook eens stoppen natuurlijk, onvermurwbaar kondigde DJ Dieter het voorlaatste en toen het allerlaatste nummer aan, dus moe maar voldaan (?) trokken we zo rond 9 naar boven en Charlotte, dankzij papa en mama naar huis. Bij de avondknuffels verwoordde er hier en daar toch eentje: “ en morgen naar huis…”
Dag 4 -> Valiezenkoers:
De laatste morgen én de grootste uitdaging van “op kamp gaan”: hoe krijg ik dat allemaal weer in die valies? Pasgestreken kleren zijn namelijk de helft kleiner dan bezwete.. Er werd gepropt en gesleurd, geduwd, boven op valiezen gezeten, met zijn drieën aan ritsen getrokken en zoals gewoonlijk moest er dan nog een paar schoenen of een verloren gelopen badhanddoek bij. Mooi om te zien hoe vrijwilligers meester Hendrik hielpen om decorstukken te slepen… Ons kasteel verdween in reuzenkartonnen dozen. De koks rolden diepvriezers, BBQ’s en reusachtige koelboxen buiten dus wie niet werkte kon van veel activiteit genieten.
De laatste morgen én de grootste uitdaging van “op kamp gaan”: hoe krijg ik dat allemaal weer in die valies? Pasgestreken kleren zijn namelijk de helft kleiner dan bezwete.. Er werd gepropt en gesleurd, geduwd, boven op valiezen gezeten, met zijn drieën aan ritsen getrokken en zoals gewoonlijk moest er dan nog een paar schoenen of een verloren gelopen badhanddoek bij. Mooi om te zien hoe vrijwilligers meester Hendrik hielpen om decorstukken te slepen… Ons kasteel verdween in reuzenkartonnen dozen. De koks rolden diepvriezers, BBQ’s en reusachtige koelboxen buiten dus wie niet werkte kon van veel activiteit genieten.
Er stond nog een quiz in ons kampboekje: de T-shirts roken niet meer zo fris maar we kenden onze “kleur” intussen van buiten en schoven dus vlotjes aan de juiste tafel. De grappigste ronde was die met oude foto’s van leerkrachten, meester Frederick moet een zéér vrouwelijke periode gekend hebben en meester Hendrik leek uit het carnaval van Aalst ontsnapt. Er was veel muziekkennis vereist, passief én actief, we raadden Tv-tunes, drinkbare letters en stemmen van leerkrachten. De scores waren spectaculair, 11 op 10 was geen uitzondering en er waren 3 winnende ploegen. De keuken toverde nog een heerlijke spaghetti tevoorschijn en toen begon het toch wat emotioneler te worden: een wat dubbel gevoel van afscheid nemen van elkaar na 4 fijne dagen samen en toch ook een beetje naar huis verlangen.
Dank aan onze Ravelijnse kampgangers, fijn (rust)weekend en tot maandag!
Bedankt Juf Martine voor dit mooie kampverslag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten