Bosklassen 2016

Bosklassen 2016

vrijdag 9 juni 2023

FC De Kampioenen: terug naar huis

 

De laatste ochtend.


Het waren vermoeiende dagen, we merken het aan het moeilijker wakker worden.
De laatste dag is ook altijd een rush. Voor het ontbijt al wat materiaal sorteren, om na het ontbijt de valiezen te maken.

Het ontbijt wordt deze ochtend aangevuld met 2 soorten milkshake: aarbeien-banaan en kiwi-banaan.
Het is ongelooflijk hoeveel bananen de koks deze week verwerkt hebben.

Er is er een jarig, Seppe viert zijn 16e verjaardag. De hele eetzaal zing uitbundig mee om zijn verjaardag te vieren.

Na het ontbijt maken we onze koffers, we sleuren die zware ondingen van de trap en beginnen al het materiaal te verzamelen. De juffen en meester sleuren gigantische dozen naar een plaats waar de camion dit kan inladen. Alle ruimtes worden gepoetst. We zien de leerlingen genieten van dit momentje voor zichzelf. Sommige leerlingen willen graag meehelpen, anderen werken liever wat in hun bosklasboekje.
Sommige leerlingen worden aangesproken of ze niet iets hebben verloren. Er zijn toch een aantal verloren voorwerpen waar geen naam op staat.

Om 12u gaan we naar de eetzaal om te smullen van de spaghetti die de koks hebben gemaakt.
Natuurlijk sluiten we dit maal af met een oorverdovend applaus voor de koks, die ons fantastisch verwend hebben deze dagen. Want zoals sommige leerlingen het verwoorden, het eten op bosklassen was veel lekkerder dan het eten op school.







Als de camion aankomt, helpen enkele leerkrachten en leerlingen om deze zo snel mogelijk in te laden, zodat al het materiaal al kan vertrekken naar school.



Eenmaal de laatste afwas is afgerond is het tijd om ons te voet richting het station van Zedelgem te begeven. Met de treinrit richting Brugge sluiten we deze fantastische bosklasweek af.


Op school is het een fijn weerzien met papa en mama, nu hebben jullie recht op een welverdiend (rustig) thuisweekend.

’t Waren héérlijke dagen, dankjewel allemaal!

donderdag 8 juni 2023

FC De Kampioenen: dag 3


Een nieuwe ochtend.

Het bleef al langer stil deze ochtend. Voor de ene was het opstaan al moeilijker dan voor de andere.

Er begint ook al wat routine in het ochtendritueel te sluipen. De leerlingen zijn op tijd klaar en ook de verantwoordelijken voor de medicatie raken met de nodige voorbereiding sneller door het toedienen van de vele pilletjes, zalfjes, siroopjes en andere verzorgingen.

Ook het ontbijt smaakt ons opnieuw, eten in groep doet blijkbaar goed smullen.

Daarna tandenpoetsen en zoeken naar onze bosklast-shirt, want waar hadden we die nu weer gelegd?

De Kampioenentune loodst ons naar de kampvuurarena. Daar zit Boma met veel zorgen zijn boekhouding te bekijken, de PDG zit blijkbaar met financiële problemen. DDT wil hem uit de nood helpen door het veld te kopen en zijn infrast-structuur uit te bereiden.

Als Maurice en Carmen dit te horen krijgen, proberen ze hier een stokje tussen te steken.

Ze organiseren een brood-en-spelen-benefiet om geld in te zamelen om Boma uit de nood te helpen.

We gocarten, voetballen, eten bomaworsten aan een draadje, herkennen de stemmen van onze favoriete personages, speelgoedauto's aandrijven met onze adem, doorlopen een parcours met bekertjes water, werpen DDT-petten en vervoeren leerlingen met de kruiwagen.













De benefiet zorgt ervoor dat de "business" van Boma momenteel is gered. Om dit te vieren geeft hij een "Tournée Générale" met Pol-au-Vent en frietjes in de eetzaal.

Ik vraag me af hoeveel poulettekes de koks hebben moeten plukken om zo'n hoeveelheid Pol-au-Vent klaar te maken en die frietjes smaken ook veel beter als thuis. 

De voorbije dagen waren zo actief, de leerkrachten besluiten nog een bosklasklassieker in te lassen: platte rust. De leerlingen die geen rust nodig hebben zijn zo hulpvaardig dat ze met plezier meehelpen met de afwas.

Na de rust zitten de Kampioenen opnieuw in de problemen. Ze willen graag een wereldkampioenschap organiseren, maar de financiële toestand van hun voorzitter laat dot niet toe. We moeten dus opnieuw geld helpen inzamelen, zodat deze voetbalploeg hun wereldkampioenschap kan organiseren.

De leerlingen leggen een rijexamen af met de gocart zodat ze als taxi kunnen worden ingeschakeld, werpen natte sponzen naar elkaar om de spelers te verkoelen, maken spandoeken om te supporteren, spelen KUBB om hun verdedigingstechnieken te oefenen, voetballen op z'n Chinees om de Aziatische voetbaltecnieken te oefenen, bouwen een kamp om de kantine uit te breiden, er zijn scheidsrechteroefeningen en we proberen verschillende modelposes uit om een fotokalender uit te brengen zodat we extra geld kunnen inzamelen. 



Echter DDT wil geen wereldkampioenschap voor zijn garage. Hij probeert het verzamelde geld terug af te nemen door de secretaris van de groep te tikken.

We kunnen even uitrusten met een tussen-Doortje, de koks maakten broodpudding en er waren ook appeltjes.

We slaagden er opnieuw in voldoende geld in te zamelen. Het wereldkampioenschap kan georganiseerd worden.

Meneer Boma was ook tevreden, hij trakteerde in zijn enthousiasme iedereen op een feestje in de Pussycat.





Jaja, voor het eerst was er een aperitief-fuif op bosklassen. We zwierden met armen en benen op de hippe muziek en zongen uit volle borst mee. Het is eens iets anders, een fuif in openlucht met de feestlichten die hun lichten richten op het bladerdek boven ons.

Tijdens het feestje werden we getrakteerd met chips en een limonade.

Het was niet helemaal naar onze zin dat het laatste nummer werd afgeroepen. We werden in de eetzaal verwacht, waar een karrevracht aan Croque Monsieurs op ons lag te wachten. De koks waren vlijtig bezig met een tafel vol brood aan het beleggen.

We moesten sommige leerlingen inhouden, ze zouden blijven aanschuiven. Het is een teken dat het smaakt zeker.

Na het eten gaat een vaste groep leerlingen slapen. De andere leerlingen krijgen een voetbalwedstrijd als avondactiviteit. De finale van het wereldkampioenschap is een wedstrijd tussen leerlingen en leerkrachten. De leerkrachten winnen, maar dit bederft de sfeer niet.






Ook nu is het voor iedereen bedtijd. Moe maar voldaan kruipen we voor de laatste keer in ons bosklasbed.

Het duurt niet lang voor we allemaal in dromeland zijn. We zijn alvast benieuwd maar morgen...


woensdag 7 juni 2023

FC De Kampioenen: dag 2 - dagtochten

 

De eerste ochtend...
Er was al heel wat beweging in de verschillende kamers toen de leerkrachten de leerlingen wilden wekken. Sommige leerlingen hadden de anderen geholpen om hen klaar te maken voor het ochtendwasje, andere leerlingen wachten met plezier om wat extra aandacht van een juf of een meester.

En dan richting de eetzaal. Er zijn daar al enkele juffen druk in de weer met het klaarleggen van de medicatie. Maar ook de koks waren al lang uit de veren. Er stond daar een enorm ontbijtbuffet op ons te wachten: eitjes met of zonder spek, 3 soorten brood, een uitgebreid aanbod aan hartig en zoet beleg, cornflakes en appel- of appelsiensap.






Wat genoten we van deze overdaad, we konden dit zeker gebruiken, er stonden ons immers ferme dagtochten te wachten vandaag.
Met goed gevulde magen, mochten de speelse - en stoere stappers nog eens aanschuiven om een belegd broodje en tussendoortjes mee te nemen tijdens onze wandeltochten.

En dan gingen de verschillende groepen elk hun eigen kant op, we hadden de:

Speelse stappers

 In de voormiddag genoten we van een puzzeltocht in het bos: de cover van de nieuwe FC de kampioenen strip werd gestolen. Al de leerlingen hielpen de stukjes opnieuw te vinden. Teamwork makes the dreamwork. Gelukkig zijn we hierin geslaagd!! Tijdens de volledige tocht hadden we een extra compagnon: Odettetje het ei. Spijtig genoeg is deze gesneuveld... Noor ging er tijdens de picknick helaas op zitten. 

Daarna genoten we van enkele workshops om wat tot rust te komen: er werden bellen geblazen, make-up, kleuren, hout zoeken voor het kampvuur... 




Samen aten we onze zelfgemaakte broodjes op in het zonnetje. Zalig!

In de namiddag gingen we naar Pierlapont, een soort een kinderboerderij: een deel te voet, een deel met de go-cart en als kers op de taart kregen we luxelift van enkele werknemers van optima T. Twee ravelijnse leerlingen waren op dat moment aan het werk, wat het weerzien des te leuker maakte. We waren hen dankbaar voor de onvergetelijke ervaring. Ze bezorgden de leerlingen een grote smile op het gezicht. 

Bij aankomst in Pierlapont hebben we een drankje naar keuze genuttigd. Na de energieboost brachten we een boekje aan de vele diertjes: geiten, konijnen, paarden... We gaven hen ook wat te eten. 








Als afsluiter genoot iedereen nog van een lekker, verfrissend ijsje. Nadien gingen we huiswaarts richting onze slaapplaats. Iedereen moe maar voldaan! 

Sneukeltocht

We vertrokken met goede moed op sneukeltocht. Onze eerste stop was er meteen eentje die telde. We stopten aan juf Griet haar huis. Wat gezellig was het daar: voetballen, dansen op muziek, wat chillen in de zon,...
We maakten onze eerste aperitiefhapjes klaar: meloen met italiaanse ham, tomaat mozzarella met balsamicocrème en popcorn. Dat was echt al smullen!
Daarna maakten we onze hoofdmaaltijd klaar. Een lekkere braadworst op de bbq tussen een broodje met ajuin en saus. Heeeeerlijk!
Na al dat lekkers was er nog even tijd om wat te genieten en daarna gingen we naar onze volgende stop. We gingen langs bij meester Alexander in zijn fietsenwinkel "cafe Vitesse". Hij had nog een verfrissende verrassing voorzien: een heerlijk ijsje, ideaal voor dit warme weer. 
Daarna nog het laatste duwtje om weer terug naar het bosklasheem te gaan.
Het was een superleuke dag vol plezier en verrassingen.






Stoere stappers

Dat de Stoere Stappers stoer zijn, blijkt al vanaf de eerste meter zo te zijn. Luidkeels zingen en dansen: de glinstering vol in de ogen en een glimlach tot achter de oren. We verlaten onze uitvalsbasis en trekken de open velden in. Smalle paden vormen onze weg. Na dik uur wandelen komen we aan bij onze eerste stop: mmm verse aardbeien! Er wordt veel gelachen, gekeuveld en genoten. Het zonnetje schijnt en onze leerlingen stralen mee. 

Wanneer de zon op zijn hoogste punt staat, besluiten we onze lunch te eten. Het belegde broodje nuttigen we in bistro Zevenkerken. De prachtige tuin die het decor is voor ons terras ... We genieten nog steeds. Lang blijven we niet plakken. We strekken onze benen en de muziek komt naar boven. Een mini-fuif met maxi-pret onderweg leidt ons naar een ijshoeve. Banaan valt serieus in de smaak!

Onze kilometerteller staat niet stil en naarmate er een kilometer bijkomt, wordt de sfeer vuriger. Bij aankomst in Merkenveld zou je haast niet doorhebben dat deze Stoere Stappers al meer dan 16km achter de rug hebben. Onze tocht eindigen exact op dezelfde manier zoals we die zijn begonnen. Luidkeels zingend en dansend. Met glinstering vol in de ogen en een glimlach tot achter de oren.






Na al dat wandelen hebben de meeste nood aan een verfrissingsmoment in de douche. 

Fris gewassen worden we richting de keuken gelokt door een welgekende geur. Onze magen beginnen op slag te knorren als we ruiken dat de koks de barbecue aan hebben gestoken.
Binnen wachten ons verschillende soorten groenten en salades, nadien kunnen we ook buiten aanschuiven voor een keuze aan meerdere soorten vlees voor tussen onze hamburgers. Rust kennen de koks blijkbaar niet. Ook juf Isabel verraste ons met een bezoekje aan onze bosklassen.



En dan was het voor velen tijd om hun bed terug op te zoeken. De rest kon nog genieten van een rustige avondactiviteit. Het kampvuur was al aan het branden. We staarden in de vlammen of maakten een praatje met de vrienden. En als kers op de taart, of eerder een marshmallow op een stokje, konden we onze marshmallow roosteren in het vuur.















Toen was het voor iedereen tijd om stil haar of zijn bed op te zoeken. Deze avond vielen we veel sneller in slaap dan de nacht voordien.

Hoe zou dat toch komen...