Foto's

Wil je nog meer foto’s van de zeeklassen bekijken, klik dan op onderstaande link.

http://ravelijn.smugmug.com/BuSO/Bosklassen-Merkenveld-juni/
(Wachtwoord vragen aan de school)

Vrijdagmorgen… en eindelijk perfect “kampweer” op de dag dat we moeten vertrekken. Er waren er een paar die compleet gewassen, gekleed, gepakt en gezakt al aan de deur van hun kamer vertrekkensklaar stonden nog voor hun kamermeisje er was.  Anderen hielden zich trouw aan hun hardnekkig ochtendhumeur of aan het tempo en/of de gewoontes van thuis:  “ik douch altijd ’s morgens” is dan ook altijd.  Gelukkig kennen de leerkrachten ons een beetje.

Na het ontbijt trokken we een laatste keer richting slaapkamer voor de ALLERZWAARSTE proef: hoe krijgen we dat in godsnaam weer in die valies? Een propvolle linnenzak pakt minder plat in dan de door mama mooi gestreken stapeltjes. De juffen en de meesters hielpen stevig maar dan nog stonden er plots nog een paar schoenen beneden of lagen er anonieme sokken onder een bed.

Enfin, tegen tienen stonden er toch een stapel valiezen en zakken-met-plakband-of-touw beneden. Wat een gehobbel en gesleur over de trappen maar zo mooi om zien hoe we elkaar hielpen. Dààr dienen bosklassen toch ook voor hé?

We werden door de familie Frutsel bedankt voor onze driedaagse hulp. Ze waren plots wereldberoemd met hun brandstofmachine en kregen aanbiedingen van “all over the world”. Nonkel Duts werd zelfs werknemer, zij het voorzichtig als stagiair en met een dagcontract… Wij mochten voor een laatste keer zijn vliegtuigticket in natura betalen: mét pleinspelen als daar zijn: puzzelen met hout, leerkrachten van zomersproeten voorzien, bizarre voorwerpen raden, door rioolbuizen kruipen, abstracte kunst maken en bosskiën.

Onze koks hadden inmiddels al wat vuilere schortjes maar ze serveerden even enthousiast een heerlijke spaghetti.  Toch ook nog trouw aan de laatste afwas, de eetzaal vegen, de stoelen en tafels weer in oorspronkelijke staat terugzetten en de vrachtwagen volladen met materiaal.

Wat kregen we een verrassende apotheose: gelukkig niet lastig in de namiddaghitte maar bijzonder interessant.  Een uilenmeneer en zijn madam die ons zowat alles over uilen leerden. Ze hadden prachtexemplaren bij uit andere werelddelen en de meneer kon bijzonder boeiend vertellen en beantwoordde nadien onze vragen.

Tussen het opblinken van hun fornuis door brachten de koks ons nog een ijsje en toen was het toch écht een beetje wachten op thuis…

Dank aan alle leerlingen  voor deze 4 prachtige dagen!

En dank juf Martine voor de mooie verslagen van deze bosklassen.

Vannacht  toch zéér beperkt enige ondeugendheid gebeurd evenwel door surveillance-meester Niels vroegtijdig in de kiem gesmoord maar het driesterren ontbijtBUFFET en de komst van meester Ruud streken alle plooien glad: écht waar: we konden het aanbod niet in een keer naar onze tafel slepen: fruitsalade, yoghurt, véél soorten cornflakes, hesp, kaas, zoetigheid (niet allemaal te noemen) én spek met ei!

Ten tonele Frutsel was er wéér iets zeer herkenbaars aan de hand: de kinderen kwamen alle drie naar mama om GELD voor brandstof want die heb je natuurlijk nodig voor uitvindingen. Pa en ma begonnen wat in geldnood te geraken en ach, daar arriveerde weer de dubieuze Duts mét een formule om van cola brandstof te maken. Vader en moeder twijfelden of ze dat wel konden vertrouwen en wilden eerst TESTEN en dan pas GELOVEN.  We moesten 6 winkels langs om het huismerk Cola te kopen.  In Delhaize associeerden we product-plaatjes, in Spar reden we met een winkelkar, in Colruyt was het proeven, in Carrefour rekken vullen, parkeren in den Aldi en de Lidl verloren munten rapen.

Trots als gieters trokken we met onze cola naar een “afgelegen” plek want je weet maar nooit met brandstof en meneer Jacobs wéét nogal wat van veiligheid en preventie.

Mét de formule van nonkel Duts veranderde de cola in een cola-FONTEIN maar helaas NIET in brandstof.  Eens te meer moest Duts als loser afdruipen en wij hadden alweer een middagmaal verdiend:  courgettesoep met kokosroom en paprika, exotisch maar lekker, gevolg door zeer bekende macaroni met hesp en kaassaus… weinig hulp nodig dit keer, zelfs niet voor onze gipsen juffrouw Chris.

Iets méér nood aan platte rust, de anderen, blinkend van de zonnecrème op ons binnenterrasje aan het striplezen of bellenblazen en de stoerste bende was alweer met meester Frederick hout aan het sprokkelen voor vanavond.  Waar ter wereld doe je dat nog tenzij op kamp?

In het Frutsel-theater was de sfeer wat in mineur want nog géén brandstof in ' t verschiet. Ten einde raad dus maar googelen welke geleerden er in het aanbod waren.  Enen Amerikaanse Ryan McKenzie was toevallig in de buurt en liet zich door de dochters Frutsel charmeren om een brandstofmachine te ontwerpen.

Wegens geen geld mochten we in sportieve natura betalen en we toonden de Amerikaan wat Vlaamse traditie in de vorm van zaklopen, eierkoers en hindernisparcours.  Op één van de eerste warme zomerdagen mocht een watergevecht niet ontbreken en meester Walter en meester Frederick waren de natste slachtoffers.

Onze welverdiende machine-onderdelen werden door Ryan en de Frutsels in elkaar geknutseld tot een futuristisch bouwwerk maar….zou dat geval ook werken???

Dus opnieuw cola erin aan de ene kant en spannend afwachten aan de andere kant.

Arne was proefkonijn, ving de eerste productie op en dronk…waarna hij prompt van zijn stokje ging…’t was dus echt wel BRANDSTOF geworden!

Eindelijk succes dus na 3 dagen sukkelen.

Op het pleintje druppelden inmiddels steeds chiquer geklede gasten toe.

Na de pizza lokte meester Dieters muziek én de lichten in het verduisterde labo

ons op de dansvloer.  Ongelooflijk hoeveel van zijn voorkeurliedjes wij ook van buiten kennen…

Meester Bernard en meester Willem waren er ook en werden zeer enthousiast onthaald.  Maar zelfs de méést bezwete danser verliet de zaal om het kampvuur te bekijken.  Het hééft toch wat, het in de vlammen staren, het stil worden in de avond na die dreunende muziek en het knetteren van een levendig vuur.

Meester Dieter kondigde bedtijd aan en de gang naar ’t kamphuis verliep rustig-nagenietend, evenals de bedtijdrituelen.

Morgen laatste dag… voor sommigen écht tijd voor mama en papa, voor anderen zou het nog wat langer mogen duren…

Na een redelijk harmonieuze nachtrust stonden de kamerbegeleiders, zoals beloofd, om half 8 op post om hun kroost te zien ontwaken… enkelen lagen al een uurtje naar het krachtige vogelgefluit te luisteren terwijl anderen zich humeurig naar de muur draaiden en bijna uit hun slaapzak gesleept moesten worden.  En ook onze leerkrachten kennen we nu als dag-, avond- of morgenmensen…

Een kattenwasje aan de lange lavabo met IJSKOUD water, een propere onderbroek, T-shirt en kousen, hier en daar kwam er al eentje in korte broek naar beneden want de lucht was (eventjes) stralendblauw.

Gezellig samen ontbijten, waar nodig hielpen we onze tafelbuur en waar nog méér nodig hielpen de leerkrachten.  Daarna de afwasklus waarbij de ijverigsten zich duidelijk onderscheidden van diegenen wiens handdoek verdacht droog bleef…

Tja, en toen was er ruzie in het gezin Frutsel…’t gebeurt in de beste familie hé..

Vader Frutsel was zijn plannen kwijt, stak de schuld op zijn vrouw en die reageerde dat dan weer af op de kinderen… u kent het wel hé.  De kinderen Frutsel vroegen onze hulp om die vervloekte plannen terug te vinden en we gingen aan de slag om vaardigheden te oefenen: geheugen, snelheid, durf, luisteren, lenigheid, nauwkeurigheid, samenwerking en voorzichtigheid.

Met deze 8 opgepoetste deugden, een scorekaart vol dikke duimen én een kleurige-koker-met-de-verloren-plannen werd de ruzie ten huize Frutsel bijgelegd én hadden we ons gloednieuw T-shirt verdiend.  Bovendien werden we buitengewoon beloond met een aperitief, chips,hapjes en een ongelooflijk gevarieerde BBQ.  De koks blonken in hun schortjes en wij van culinaire gelukzaligheid.

De term “platte rust” werd ooit op kamp uitgevonden en blijft zijn nut bewijzen: hier en daar werd wat gesnurkt en de niet-slapers rustten plat en stil en héél sociaal…

Toen kwam nonkel Duts weer op de proppen en eiste het erfdeel van zijn overleden Esmeralda op…

Weér boel in de familie natuurlijk…als ’t om geld gaat…De oude Frutsels weigerden, de jongeren twijfelden en wij dus ook want zo geldgericht zijn wij natuurlijk niet.  Als compromis zouden we één namiddag nonkel Duts helpen, je weet toch nooit helemaal zeker of zijn verdriet écht of krokodillig is.

We moesten wel véél verder het bos in om beentjes te zoeken voor een verwaarloosde hond, de catwalk te lopen met originele hoeden, nagels in harde boomstammen te kloppen, Schotse Highlandpalen te gooien en een verboden paradijsappel te eten, nog aantrekkelijker gemaakt door eigentijdse choco.  Op ’t einde van ’t spel was nonkel Duts dolgelukkig dat hij een nieuw spel had uitgevonden.  Dikke pech voor hem dat wij het al lang kenden: ’t was namelijk Jenga!

De plagiërende uitvinder Duts droop dus beschaamd af en wij, bosklasvuil, ook richting douches.

Met zachte hand begeleid want ’t is toch echt anders dan thuis nietwaar en het lijkt wel een geheugenspel om alle spullen uit je kamer mee te hebben en nadien anonieme washandjes en douchegels weer in de juiste toiletzak te krijgen.

Het avondmaal was grénzenloos:  Frans stokbrood, Italiaanse ham, Spaanse meloen en bérgen gezonde groenigheid.

En nadien alweer een oeroude kamptraditie: de bonte avond: een moeder had bijzonder veel problemen met haar twee puberzonen.  Ze groeiden haar compleet boven het hoofd en wij konden maar moeizaam kiezen tussen sympathie voor de kattenkwaad-jongens en medelijden met de bejaarde mama.  Sommigen onder ons krijgen toch les van haar en je weet maar nooit… We deden de gekste proeven, per kleur van ons T-shirt en onder heftig gesupporter van kleurgenoten. Het ambiancezweet condenseerde tegen de ruiten terwijl wij met wasspelden, pingpongballetjes, dartspijltjes, T-shirts, papieren zakdoekjes, picknicken en ballonnen jongleerden.

Slaaprituelen dienden met spoed te gebeuren want sommigen sliepen al bijna nog voor ze in hun slaapzak zaten.  De stoersten hadden evenwel nog kracht om de boel te helpen opruimen en de tafels voor morgenochtend de dekken, waarvoor hartelijke dank!

En weet je wat…voor morgen voorspellen ze warm én zonnig weer!

Ach ach wat een juni-herfstweer om te starten…

Maar dan het goede nieuws: we hadden zelf mogen kiezen hoe we in Merkeveld geraakten: met de genieters, de sneukelaars of de stoere stappers.

De genieters kregen eerst wat extra-les aan het station (…is dat wel genierten?...) en maakten eigenhandig hun belegd broodje, gevolgd door een héérlijk-vettige handmassage, een partijtje bellenblazen en een ijsje met handgesneden fruit.

 De sneukelaars toverden een viergangenmenu onderweg én in etappes: zelfgeperst sinaasappelsap, mozarella met basilicum, een wrap met ham en kruidenkaas en tenslotte: hotdogs.

Gelukkig werd er ook stevig gewandeld voor of liever tegen de calorieën

De stoere stappers stapten zonder spieken de volledige 16 kilometer en deden onderweg nog tal van tests en proeven, waaronder de bizarste voorwerpen het héle traject dragen én een fotozoektocht.

Toen die bende het kamphuis bereikte, leken ze wat uitgeblust maar, ongelooflijk maar waar, na het opmaken van hun bed, waren d’er alweer op het voetbalveld aan het sjotten. Of lag het aan onze onvermoeibare meester Frederick die er ook alweer tussen liep?

Even rusten in het prachtige LABO van de familie Frutsel waar allerlei mysterieuze toestellen stonden te brobbelen en te pruttelen.  Ze hadden dan ook welverdiend een prachtige beker op de uitvindersbeurs gewonnen wat de jaloezie van nonkel Duts alleen maar vergrootte.

Maar voor ze konden onthullen WAT ze nu eigenlijk hadden uitgevonden werden we met héérlijke geuren naar de eetzaal gelonkt: tomatensoep met rijkelijke balletjes en een hoofdgerecht van varkensgebraad, vermoedelijk van een bos-everzwijn, goudgele frietjes én gezonde sla.

Nadien met een groep aan de afwas (véél leuker dan thuis…), keuze-activiteit: rustig of sportief en de vroegslapers MOCHTEN  naar bed, terwijl de laatbloeiers ernaartoe MOESTEN.

Eveneens verpichting én/of controle bij tandenpoetsen.

En morgen?? Hopelijk wat beter weer en zéker een verrassing van de bizarre familie Frutsel!

Slaapwel bosklassers en thuisfront!

Maak kennis met de Frutsels, een knotsgekke uitvindersfamilie waar altijd wat te beleven valt.

Elk lid van de familie heeft wel één of andere speciale gave, waardoor we van het ene in het andere avontuur duiken.

Inderdaad, het is weer tijd voor de Ravelijnse bosklassen En de familie Frutsel neemt ons graag mee naar een plekje waar al hun ideeën vorm krijgen.

Dit jaar trekken we samen met de leerlingen van O.V.1 naar kamphuis Merkenvelde in Loppem van dinsdag 2 juni tot en met vrijdag 5 juni 2015.

Neem alvast eens een kijkje op de volgende link: http://www.hopper.be/nl/jeugdverblijf/merkenveld

Let op: hier volgen enkele belangrijke afspraken

• Op maandag 1juni brengen jullie je bagage mee naar school. Dit wordt verzameld in het atelier. De bagage en het andere materiaal wordt dan door een vrachtwagen ter plaatse gebracht.
• Op dinsdag 2juni komt iedereen zoals gewoonlijk met de bus of trein naar school. Na het opnemen van de aanwezigheden kunnen we vertrekken. Kies je om vlot stappend, sneukelend of genietend naar de kampplaats te gaan?
• Op vrijdag 5 juni zitten de bosklassen er helaas op.
  Mogen we vragen aan de ouders om hun zoon of dochter ter plaatse te komen oppikken om 17 uur. U vindt het adres hieronder:

Merkemveldweg 15, 8210 Zedelgem

Telefoon:050 27 76 98

Wat neemt uw zoon / dochter mee op bosklassen?

Slaapgerief

• slaapkledij, hoeslaken, kussensloop (kussens zijn daar ter beschikking)
• bij voorkeur een slaapzak. Indien u dekens en lakens verkiest dient u deze zelf mee te brengen.
• bij bedwateren: een matrasbeschermer of een grote plastiek

Toiletgerief

• handdoeken, washandjes, zeep, douche-gel, tandenborstel, tandpasta, scheergerief, haarkam/borstel, zakdoeken, ondergoed, maandverbanden, zonnecrème

Kledij: gemakkelijk en sportief!

• training, sportschoenen of wandelschoenen (aandoen op de dag van vertrek!), regenjas, pantoffels, kousen, pull(s), broek(en), short(s), T-shirts, eventueel hemd(en), bloes(zen), zwemgerief
• Kledij voor een leuk feestje!

Ander materiaal

• zak voor vuil linnen
• de nodige medicatie (met naam en dosering)
• identiteitskaart (in een gesloten omslag met de naam erop en in de handbagage)
• Buzzypass en/of begeleiderskaart (als je dit hebt), meegeven op dinsdag 2 juni voor de tocht naar het kamphuis.
• geen zakgeld!

Gelieve alles goed te naamtekenen a.u.b. Ook de valies!!

Aanvraag tussenkomst mutualiteit

Een aantal mutualiteiten verlenen een financiële tussenkomst aan leerlingen die op kamp gaan.  Op deze tussenkomst geldt ook voor onze bosklassen.  Hiervoor raadpleegt u best uw mutualiteit om de nodige formulieren aan te vragen en in te vullen.

Voor een goed begrip vragen wij nog even uw aandacht voor volgende afspraken:

GSM gebruik:             We vragen om de GSM thuis te laten.  Mocht u ons toch dringend moeten bereiken, dan kan dat op het GSM nummer van de school: 0475 / 56 63 47

Tablets, PSP, Gameboy, MP3, …

                                    We zijn op bosklassen om van de natuur te genieten, niet om computerspelletjes te spelen.
Tijdens vrije momenten kan je steeds naar muziek luisteren op de verzamelplaats.

Indien u vragen hebt, aarzel zeker niet om ons te contacteren! Tel.: 050 / 38 07 03.

Verder danken wij u voor het vertrouwen en duimen we voor fantastische bosklassen!

Met vriendelijke groet,

De Directie en leerkrachten van Ravelijn