Na een redelijk harmonieuze nachtrust stonden de kamerbegeleiders, zoals beloofd, om half 8 op post om hun kroost te zien ontwaken… enkelen lagen al een uurtje naar het krachtige vogelgefluit te luisteren terwijl anderen zich humeurig naar de muur draaiden en bijna uit hun slaapzak gesleept moesten worden.  En ook onze leerkrachten kennen we nu als dag-, avond- of morgenmensen…

Een kattenwasje aan de lange lavabo met IJSKOUD water, een propere onderbroek, T-shirt en kousen, hier en daar kwam er al eentje in korte broek naar beneden want de lucht was (eventjes) stralendblauw.

Gezellig samen ontbijten, waar nodig hielpen we onze tafelbuur en waar nog méér nodig hielpen de leerkrachten.  Daarna de afwasklus waarbij de ijverigsten zich duidelijk onderscheidden van diegenen wiens handdoek verdacht droog bleef…

Tja, en toen was er ruzie in het gezin Frutsel…’t gebeurt in de beste familie hé..

Vader Frutsel was zijn plannen kwijt, stak de schuld op zijn vrouw en die reageerde dat dan weer af op de kinderen… u kent het wel hé.  De kinderen Frutsel vroegen onze hulp om die vervloekte plannen terug te vinden en we gingen aan de slag om vaardigheden te oefenen: geheugen, snelheid, durf, luisteren, lenigheid, nauwkeurigheid, samenwerking en voorzichtigheid.

Met deze 8 opgepoetste deugden, een scorekaart vol dikke duimen én een kleurige-koker-met-de-verloren-plannen werd de ruzie ten huize Frutsel bijgelegd én hadden we ons gloednieuw T-shirt verdiend.  Bovendien werden we buitengewoon beloond met een aperitief, chips,hapjes en een ongelooflijk gevarieerde BBQ.  De koks blonken in hun schortjes en wij van culinaire gelukzaligheid.

De term “platte rust” werd ooit op kamp uitgevonden en blijft zijn nut bewijzen: hier en daar werd wat gesnurkt en de niet-slapers rustten plat en stil en héél sociaal…

Toen kwam nonkel Duts weer op de proppen en eiste het erfdeel van zijn overleden Esmeralda op…

Weér boel in de familie natuurlijk…als ’t om geld gaat…De oude Frutsels weigerden, de jongeren twijfelden en wij dus ook want zo geldgericht zijn wij natuurlijk niet.  Als compromis zouden we één namiddag nonkel Duts helpen, je weet toch nooit helemaal zeker of zijn verdriet écht of krokodillig is.

We moesten wel véél verder het bos in om beentjes te zoeken voor een verwaarloosde hond, de catwalk te lopen met originele hoeden, nagels in harde boomstammen te kloppen, Schotse Highlandpalen te gooien en een verboden paradijsappel te eten, nog aantrekkelijker gemaakt door eigentijdse choco.  Op ’t einde van ’t spel was nonkel Duts dolgelukkig dat hij een nieuw spel had uitgevonden.  Dikke pech voor hem dat wij het al lang kenden: ’t was namelijk Jenga!

De plagiërende uitvinder Duts droop dus beschaamd af en wij, bosklasvuil, ook richting douches.

Met zachte hand begeleid want ’t is toch echt anders dan thuis nietwaar en het lijkt wel een geheugenspel om alle spullen uit je kamer mee te hebben en nadien anonieme washandjes en douchegels weer in de juiste toiletzak te krijgen.

Het avondmaal was grénzenloos:  Frans stokbrood, Italiaanse ham, Spaanse meloen en bérgen gezonde groenigheid.

En nadien alweer een oeroude kamptraditie: de bonte avond: een moeder had bijzonder veel problemen met haar twee puberzonen.  Ze groeiden haar compleet boven het hoofd en wij konden maar moeizaam kiezen tussen sympathie voor de kattenkwaad-jongens en medelijden met de bejaarde mama.  Sommigen onder ons krijgen toch les van haar en je weet maar nooit… We deden de gekste proeven, per kleur van ons T-shirt en onder heftig gesupporter van kleurgenoten. Het ambiancezweet condenseerde tegen de ruiten terwijl wij met wasspelden, pingpongballetjes, dartspijltjes, T-shirts, papieren zakdoekjes, picknicken en ballonnen jongleerden.

Slaaprituelen dienden met spoed te gebeuren want sommigen sliepen al bijna nog voor ze in hun slaapzak zaten.  De stoersten hadden evenwel nog kracht om de boel te helpen opruimen en de tafels voor morgenochtend de dekken, waarvoor hartelijke dank!

En weet je wat…voor morgen voorspellen ze warm én zonnig weer!