Vannacht  toch zéér beperkt enige ondeugendheid gebeurd evenwel door surveillance-meester Niels vroegtijdig in de kiem gesmoord maar het driesterren ontbijtBUFFET en de komst van meester Ruud streken alle plooien glad: écht waar: we konden het aanbod niet in een keer naar onze tafel slepen: fruitsalade, yoghurt, véél soorten cornflakes, hesp, kaas, zoetigheid (niet allemaal te noemen) én spek met ei!

Ten tonele Frutsel was er wéér iets zeer herkenbaars aan de hand: de kinderen kwamen alle drie naar mama om GELD voor brandstof want die heb je natuurlijk nodig voor uitvindingen. Pa en ma begonnen wat in geldnood te geraken en ach, daar arriveerde weer de dubieuze Duts mét een formule om van cola brandstof te maken. Vader en moeder twijfelden of ze dat wel konden vertrouwen en wilden eerst TESTEN en dan pas GELOVEN.  We moesten 6 winkels langs om het huismerk Cola te kopen.  In Delhaize associeerden we product-plaatjes, in Spar reden we met een winkelkar, in Colruyt was het proeven, in Carrefour rekken vullen, parkeren in den Aldi en de Lidl verloren munten rapen.

Trots als gieters trokken we met onze cola naar een “afgelegen” plek want je weet maar nooit met brandstof en meneer Jacobs wéét nogal wat van veiligheid en preventie.

Mét de formule van nonkel Duts veranderde de cola in een cola-FONTEIN maar helaas NIET in brandstof.  Eens te meer moest Duts als loser afdruipen en wij hadden alweer een middagmaal verdiend:  courgettesoep met kokosroom en paprika, exotisch maar lekker, gevolg door zeer bekende macaroni met hesp en kaassaus… weinig hulp nodig dit keer, zelfs niet voor onze gipsen juffrouw Chris.

Iets méér nood aan platte rust, de anderen, blinkend van de zonnecrème op ons binnenterrasje aan het striplezen of bellenblazen en de stoerste bende was alweer met meester Frederick hout aan het sprokkelen voor vanavond.  Waar ter wereld doe je dat nog tenzij op kamp?

In het Frutsel-theater was de sfeer wat in mineur want nog géén brandstof in ' t verschiet. Ten einde raad dus maar googelen welke geleerden er in het aanbod waren.  Enen Amerikaanse Ryan McKenzie was toevallig in de buurt en liet zich door de dochters Frutsel charmeren om een brandstofmachine te ontwerpen.

Wegens geen geld mochten we in sportieve natura betalen en we toonden de Amerikaan wat Vlaamse traditie in de vorm van zaklopen, eierkoers en hindernisparcours.  Op één van de eerste warme zomerdagen mocht een watergevecht niet ontbreken en meester Walter en meester Frederick waren de natste slachtoffers.

Onze welverdiende machine-onderdelen werden door Ryan en de Frutsels in elkaar geknutseld tot een futuristisch bouwwerk maar….zou dat geval ook werken???

Dus opnieuw cola erin aan de ene kant en spannend afwachten aan de andere kant.

Arne was proefkonijn, ving de eerste productie op en dronk…waarna hij prompt van zijn stokje ging…’t was dus echt wel BRANDSTOF geworden!

Eindelijk succes dus na 3 dagen sukkelen.

Op het pleintje druppelden inmiddels steeds chiquer geklede gasten toe.

Na de pizza lokte meester Dieters muziek én de lichten in het verduisterde labo

ons op de dansvloer.  Ongelooflijk hoeveel van zijn voorkeurliedjes wij ook van buiten kennen…

Meester Bernard en meester Willem waren er ook en werden zeer enthousiast onthaald.  Maar zelfs de méést bezwete danser verliet de zaal om het kampvuur te bekijken.  Het hééft toch wat, het in de vlammen staren, het stil worden in de avond na die dreunende muziek en het knetteren van een levendig vuur.

Meester Dieter kondigde bedtijd aan en de gang naar ’t kamphuis verliep rustig-nagenietend, evenals de bedtijdrituelen.

Morgen laatste dag… voor sommigen écht tijd voor mama en papa, voor anderen zou het nog wat langer mogen duren…