Dag 2: Dagtochten

Vorige kampnachten verliepen vaak wat slapelozer dan we durfden melden maar dit keer moeten we echt niets verbloemen: er werd geslapen, wat gesnurkt en wat gezweet tot een van de juffen op het lumineus idee kwam de ramen te openen om aldus de temperatuur én de lichaamsgeuren wat op peil te brengen.

En vanmorgen… het eerste ontwaken… Ochtendmensen en vooral langslapers vielen door de mand: terwijl de enen al fris en monter aan het dauwtrappen waren, moesten anderen hun washand nog zoeken. De kamerbegeleiders waren evenwel waakzaam en we konden samen ontbijten. Meester Bernard was als Super Mario opgestaan en trommelde zijn bende sportieve stappers bijeen om hun middagbroodje klaar te maken en hun rugzak vol te stouwen met materiaal voor fysieke én denkopdrachten voor onderweg, alles in het thema van ons bekende games wat het toch wat draaglijker maakte… Zijn tocht is altijd wat op de tanden bijten maar dat weten we intussen.. De sneukelaars laadden hun karretje vol origineel lekkers, ze zouden hun pizzadeeg rond een stok wikkelen, op een mini BBQ bakken en daarmee een Bulgaars broodje uitvinden. De speelse stappers vertrokken met een lading spellen en een ferme fotozoektocht en de genieters bleven op ons prachtige domein.  Ze verwenden zichzelf met een heerlijke receptie… hapjes én champagne. Wegens felle zuidzon verhuisden ze noordwaarts om in de schaduw van (eeuwen?)oude paardenkastanjes van een voet-hand of hoofdmassage te genieten.

Zo tegen-te-vieren de douche in zodat het thuiskomende geweld de hokjes vrij had: en nodig dat dat was.  De zoete zeepgeur moest het echter afleggen tegen het kruidige aroma van meester Guido’s ribben. Er zijn véél hoogtepunten op bosklas maar dit is er toch zéker een van, mede omdat  de leerkrachten alle tafels en stoelen buiten hadden gesleurd zodat het een echte BBQ was met rook en warmte en provençaalse geuren.  In de avondzon, met een voorzichtig ¾ maantje eerst zalm met een heerlijk sausje, worst en ribbetjes en wel 10 soorten gezonde groenigheid. 

Meneer Chlarie was intussen ook gearriveerd en werd onder de stoere verhalen bedolven, hij wist niet naar wie eerst luisteren… Maar naast alle gezelligheid zag het alziend oog van de begeleiding toch duidelijke sporen van vermoeidheid aan de lange tafel… Er werd dus weinig tegengeprutteld toen we poets- en bedwaarts werden geleid.

Slaapwel en tot morgen