Woensdag, dag der dagtochten

Tja, die eerste nacht op kamp… frisse pyjama’s, fleurige slaapzakken en zachte knuffels hielpen de meesten vlot in dromenland maar toch bleken sommigen “heel stilletjes” nogal slecht geslapen te hebben.

Meester Walter was er vroeg bij om te zien hoe vlot de meeste van zijn leerlingen konden douchen maar even goed liep er hier en daar eentje met afschuwelijk ochtendhumeur chaotisch heen en weer omdat de shampoo of het washandje nog in de kamer lagen.  En….sommige leerkrachten zagen er ongeschminkt toch wat verfrommeld uit.

Maar zelfs de humeurigste morgenmensen klaarden op bij het zien van een gigantisch ontbijtBUFFET: drie tafels vol lekkers: fruitsap en –salade, yoghurt, kaas en vlees, spek en ei, speculaas en chocola, koffie en chocomelk, een assortiment cornflakes waarvan we het bestaan niet kenden en pistolets de hoogte van de Katsberg.  Meester Guido was zelfs nog naar de bakker gehold om brood voor diegenen die geen broodjes aten.

Dankjewel, koks… wanneer zijn jullie voor ons opgestaan??

Daarna maakten we zelf ons belegd broodje klaar. De ruige stappers konden hun afwasbeurt omruilen want een wandeling met meester Bernard is echt wel een DAGtocht!



De mountainbikers verschenen in trendy doch weinig sexy outfit, de uitstappers vertrokken richting Dranouter en de sneukeltochters trokken zelf hun wagentje vol beloftevol lekkers de mistige morgen in.

Regenjassen waren vandaag broodnodig want toen de mist niet langer uitviel begon het fel te miezeren.

Doch dapper trokken we door berg en dal en vooral door ongelooflijk modderige weggetjes.

Ach hadden we ’t maar geweten dan waren er toch last-minute botten meegeweest.

De ruigen hadden een ONGELOOFLIJKE dag: 25 km wandelen-met-natte-voeten-zonder-klagen-zonder-zagen, geld verdienen door sport-en denkproeven te doen, van een steile helling recht naar beneden de netels induiken (per ongeluk), BV’s zoeken op de Scherpenberg, scrabbelen in volle grond.

’t Was weer door meester Bernard georganiseerd nietwaar…

De uitstappers konden droog aan volksspelen doen en de mountainbikers rolden als laatsten mollenpotzwart bemodderd en ook dodelijk vermoeid de kamppoort binnen. Ze waren onderweg een pedaal verloren en hadden toch wat lekke banden gekend. Gelukkig was meester Walters auto voor de gelegenheid bezemwagen. Speciale vermelding toch voor Mieke die als enig meisje die dodenrit uitfietste!  Als echte profs spoten ze nog hun stalen ros schoon alvorens ze zelf de douches sterk vervuilden.

En alsof de koks wisten welke zware dag sommigen achter de kiezen hadden: we kregen stevige tomatensoep met talloze balletjes, goudgele frietjes, kalkoenvlees en een romig sausje met gemillimeterde groentjes: ’t schijnt dat ze een halve dag fijngesneden hebben…

Daarna: nog een eeuwenoude kamptraditie: de bonte avond, dit keer in de ernstige medische wereld.  Hoewel…ernstig… twee chirurgen, een ouderwetse én een hippe en een oude tang van een verpleegster was best een komische combinatie en die wilde ons van kop tot teen onderzoeken.

We deden dus hoor- voel- oog- coördinatie- tong- tand en geheugenproeven per kleur.  Ferm aangemoedigd door onze teamgenoten bliezen we pingpongballen, mikten met reuzenspuiten, poetsen geblinddoekt tanden van leerkrachten, pletten we ballonnen, maakten torensnoepen, likten latten en peuzelden snoepveters. Het ergste van het ergste was evenwel onderbroek-ruiken, dat was er duidelijk één van chirurg Courtens…

Nog even bezorgdheid voor onze Yenco die wat te enthousiast op tafel was gedoken maar toen was het méér dan bedtijd aan de waterige, starende of dichtvallende ogen te zien. Weinig protest dus toen we met zijn allen de trap op moesten. De leerkrachten deden het weer trouw, hun stille wake in de gangen maar er was al meer gesnurk dan gebabbel.

Slaapwel thuisfront.

Op naar morgen voor een droge dag?